Waarom heten Duitsers in het Italiaans “tedeschi”?

Een vraag die regelmatig opduikt tijdens de cursus Italiaans.

In de Middeleeuwen sprak de bovenlaag van de bevolking in het gebied dat Germania werd genoemd (en dat nog geen staat was) latijn. Dit was de taal van de geestelijken, de adel, kortom mensen met een opleiding. Het gewone volk sprak een volkstaal “theodisce” genaamd. Het betekent simpelweg “van het volk”.  “La lingua tedesca” is dus letterlijk “de taal van het volk”. Uit dit woord “theodiscus” ontstaat het woord “deutsch” en in het Italiaans “tedesco”.

In Italië noemt men de inwoners van Germania niet “germani” of “germanici”, maar “tedeschi”, sprekers van de volkstaal. Duitsers – tedeschi hebben hun naam dus te danken aan de taal die ze spraken en niet aan de naam van hun land.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden in de fascistische media de Duitsers wèl ”Germanici” genoemd, om ze te onderscheiden van de Duitssprekende (parlanti del tedesco) in Oostenrijk en Zwitserland.

Een denigrerende benaming voor een Duitser in het Italiaans is “crucco”. De oorsprong van dit woord ligt in de Eerste Wereldoorlog, toen Italiaanse soldaten dit gebruikten voor de Oostenrijks-Hongaarse krijgsgevangenen met een Kroatische of Sloveense nationaliteit. Deze hongerige gevangenen vroegen steeds maar om “kruh” ofwel brood. “Crucco” is dus een verbastering van dit woord “kruh.
Het woord werd door de Italianen ook in de Tweede Wereldoorlog  gebruikt door soldaten die vochten in Rusland en ook door Italiaanse partizanen om de Duitse soldaten te benoemen.

“Cruccofilo” is de minachtende term voor iemand die erg houdt van de Duitse cultuur en alles wat Duitsland voortbrengt. Je komt het woord nogal eens tegen in forums over Duitse automerken.

Een andere beledigende term die wel eens opduikt is “mangiacrauti” ofwel “zuurkooleters”.