La festa di San Valentino, Valentijnsdag

Het feest van San Valentino vindt zijn oorsprong in de tijd van de Romeinen. Zij vereerden de god Lupercus en vierden zo in de maand februari de komst van de lente, een tijd van nieuw leven en vruchtbaarheid.

Met de opkomst van het Christendom werd dit feest vervangen door de verering van de heilige Valentino.
Deze bischop uit Terni, Umbria (waar hij nog de patroonheilige van is) wijdde zijn leven aan het helpen van de onderdrukte eerste christenen. Hij werd de patroonheilige van de verliefden, nadat hij een heidense romeinse soldaat en een christelijke vrouw in de echt had verbonden.

Zoals ieder goed heilige betaamt, zijn er ook veel legendes over San Valentino in omloop. Navolgend verhaal wordt vaak aan kinderen verteld:

De heilige Valentino was een priester die het leuk vond om kinderen in zijn tuin te zien spelen. Iedere dag kwamen de kinderen daar spelen en San Valentino gaf ze bij het weggaan ’s avonds een mooie bloem, teken van vreugde en liefde.

Op een dag echter werd de heilige gevangen genomen. De kinderen waren heel verdrietig en konden niet meer in de tuin spelen omdat ze de sleutel niet hadden.

In de tussentijd ontsnapten twee duiven uit de tuin om zich bij hun meester te voegen. Zij troffen hem aan achter de tralies van zijn cel. Ze gingen voor zijn raam zitten en begonnen te koeren. Hun meester herkende zijn duiven en wilde hen als postduif gebruiken om de kinderen een briefje sturen. Hij bond de vogels ieder een zakje in de vorm van een hart om de hals. In het eerste zakje de sleutel van de tuin en in het andere een berichtje op papier. De duiven vlogen naar de kinderen die heel verheugd de twee zakjes vonden. Ze openden de zakjes en troffen daar de sleutel om weer in de tuin te kunnen spelen én een briefje waarop San Valentino had geschreven: “Aan alle kinderen die me lief zijn, van julllie Valentijn”.

Hieronder vind je de legende in het Italiaans:
San Valentino era un sacerdote che amava vedere giocare i bambini nel suo giardino. Ogni giorno i piccoli si divertivano e il prete la sera, prima di mandarli a casa, regalava loro un fiore da portare con sé. I bimbi portavano il fiore a casa, e coltivavano grazie a quel Santo, sentimenti di gioia e di amore.

Un giorno però il Santo venne imprigionato, i bimbi erano molto tristi e non potevano giocare nel loro giardino preferito perché non avevano la chiave.

Nel frattempo anche due piccioni scapparono dal giardino per andare a ricongiungersi con il loro padrone. Lo trovarono dietro le sbarre della finestra della sua cella, dove si posarono e cominciarono a tubare.Valentino riconobbe i suoi animali e volle mandare un messaggio ai suoi bimbi attraverso di loro.

Legò allora al collo dei due volatili due sacchetti a forma di cuore. In uno c’era la chiave del giardino, nell’altro un biglietto con un messaggio. I piccioni tornarono dai bimbi che con gioia li accolsero e trovarono i sacchetti. Felici li aprirono e vi trovarono la chiave per accedere al giardino e il messaggio che recitava: “A tutti i bambini che amo, dal vostro Valentino”.