De wetenschap in de keuken en de kunst om goed te eten.

De kookbijbel van alle pastakokende mamma’s.

“Als men niet de pretentie heeft meesterkok te worden, is het volgens mijn niet noodzakelijk om met een pan op het hoofd geboren te worden om iets tot stand te kunnen brengen; u redt het al met enthousiasme, veel aandacht en de gewoonte om nauwkeurig te zijn. Verder kiest u altijd de beste grondstoffen, want daar maakt u indruk mee. De beste leermeester is de praktijk onder leiding van iemand die goed kan koken; maar ook daarzonder met een leidraad zoals dit boek, kunt u hopelijk iets in elkaar flansen, als u zich met verve op uw taak stort.” Pellegrino Artusi

Pellegrino Artusi (1820 – 1911) was een zakenman met een passie voor literatuur én gastronomie. Tijdens zijn talloze reizen verzamelde hij 790 recepten die hij eerst zelf thuis uitprobeerde vóór ze uit te geven in zijn “La scienza in cucina e l’arte di mangiar bene”. Samen met de boeken Pinocchio, I promessi sposi van Manzoni en Cuore van Edmondo De Amicis is dit kookboek bekend als één van de meest gelezen boeken in Italië. Ook in de wereld staat het in de top-drie van Italiaanse boeken, met een verkoopcijfer van meer dan 130 miljoen exemplaren!

Het boek bevat vele lekkere én uitvoerbare recepten maar ook recepten die wij vandaag de dag niet zoveel zullen maken, getuige de vele varianten op duif, meerkoet, kikker en pauw. De persoonlijke commentaren, grappige anekdotes en zijn beschouwingen over gezond en zuinig leven maken het ook een ontzettend leuk leesboek. Je kunt het natuurlijk in het Italiaans lezen, maar voor degenen die niet op de cursus Italiaans zijn geweest, is er ook een vertaling in het Nederlands uitgegeven.

Er wordt wel gezegd dat de Italiaanse keuken is wat in Artusi’s boek staat….

Ricetta originale: “Farina, grammi 500. Zucchero in polvere, grammi 220. Mandorle dolci, intere e sbucciate frammiste a qualche pinolo, grammi 120. Burro, grammi 30. Anaci, un pizzico. Uova, n. 5. Sale, una presa. Lasciate indietro le mandorle e i pinoli per aggiungerli dopo ed intridete il tutto con quattro uova, essendo così sempre in tempo di servirvi del quinto, se occorre per formare una pasta alquanto morbida. Fatene quattro pani della grossezza di un dito e larghi quanto una mano; collocateli in una teglia unta col burro e infarinata, e dorateli sopra. Non cuoceteli tanto per poterli tagliare a fette, il che verrà meglio fatto il giorno appresso, ché la corteccia rammollisce. Rimettete le fette al forno per tostarle appena dalle due parti, ed eccovi i biscotti croccanti.”